Дар бача бисёр шавқовар буд, вай Лӯъбатаки буд ва хеле дилчасп дар бораи љинс. Чунон ки дар зарбулмасали машхури мо мегуянд: «Агар ба ман одамй кунй, аз дилу чон бо ман муносибат кун!. Магар он ки бо хуруси калони сиёх дар дахонаш зад, андаке душвор буд. аммо дар акси ҳол - он танҳо барои масхара буд!
Хонуми хеле иштиҳо, хари ӯ зебост. Ва синаи вай амалан комил аст. Ва чӣ тавр ба осонӣ дик дар мақъад меравад, танҳо аҷиб! Шумо ҳатто аз нигоҳи ин хонум фаҳмида наметавонед, ки вай ин қадар хуб инкишоф ёфтааст.