Хонуми фарбеҳ, вале ба ҳар ҳол хеле мувофиқ барои як ќаламфури. Воқеан, ҷавон ба ӯ сахт нарасид, рифоларо ба ҷинси хеле лоғар гузошт! Танҳо баъдтар ӯ таъми онро пайдо кард. Аммо ба ҳар ҳол, як-ду бор дикташ танҳо аз мањбали вай афтод, ӯ ба ин гуна кӯзаҳои барҳаво одат накарда буд! Эҳтимол, ӯ қаблан танҳо занони ҷавонро бо мањбалҳои танг мебурд.
Хуб, ин олиҷаноб аст, аммо чаро ӯ бо дастони худ ҷуръат мекунад? Ҷавонзан ба ӯ мақъад медод, ҳатто агар пеши ӯ бошад. Ва ӯ бо дастони худ худашро мезанад! Ин девона аст!